Dag 13 – Las Vegas

Uitgeteld, maar vooral overprikkeld lig ik in bed. De vele knipperende lampjes, harde muziek die elkaar overstemt, de vele indrukken maar vooral de vele meters die we gelopen hebben. Hou je vast, want dit kan nog eens een lange blog worden met veel foto’s.

Het plan was om vandaag naar het zwembad te gaan. Het is hier altijd rond de 36 graden met een strak blauwe hemel. Erg warm dus om deze stad te bezoeken, maar als snel kwamen we tot de conclusie dat we hier niet zijn voor het zwembad. Je raad het wel, deze 2 helden gingen de Strip af. Na precies 100 meter begon de eerste zweetdruppels zich al te vormen, waarna niet al heel snel het geklaag van beide kanten begon. Wat zijn we toch een positief ingesteld stel.

Maargoed, via wat hotels (met airco) zijn we begonnen aan een wandeling die de hele dag zou gaan duren.

Zo hebben de grote, niet gethematiseerde, hotels bekeken. Een ding staat hier toch echt wel centraal en dat is gokken. De felle en kleurrijke lampjes, gepaard met veel vrolijke geluidjes en ook zo nu en dan gejuich op de achtergrond. De plek waar zo onvoorstelbaar veel geld rondgaat. Wel is het sneu om te zien dat er ook mensen zitten, die verstrikt zijn geraakt in dit spelletje en niet weten van stoppen. Je ziet dan ook echt bedragen staan op hun scherm, waar na een tijdje helemaal niks meer van over is.

Toen kwamen de gethematiseerde hotels. Zo liepen we door Paris. Een groot en chique hotel, nagemaakt alsof je door de straten van, je raad het niet, Parijs loopt.

Daarna doorgewandeld naar Caesars Palace. Hier krijg ik een appje van Sjoerd, vriend van mij. Hij wilde ooit eens gegokt hebben in Las Vegas. Ik vroeg of hij wel goed bij z’n hoofd was, maar was uiteraard een retorische vraag. Hij stond er op dat ik 50 dollar op rood moest zetten. Je raad het al, hij valt op rood en Sjoerd is 50 dollar rijker. Sjoerd zag letterlijk dollartekens in zn ogen en wilde nog 1 keer 50 euro maar dan op zwart. Wederom goed, 150 dollar.

Sjoerd zijn gewonnen geld teruggestort, waarna we een kleine commissie van hem kregen van 50 dollar. Lief Sjoerd <3.

Via Caesars Palace naar Venice. Als je denkt dat het niet gekker kan. Op de 2de etage hebben ze een kanaaltje gemaakt, waar ze al zingend met gondels door heen varen.

Via het, helaas grotendeels gesloten ,Circus Circus hotel zijn we naar de Stratosphere gelopen.

Een toren van 350 meter hoog waarbij je uitkijkt over heel Las Vegas. Ook dit was een prachtig uitzicht. Met uitzicht op de Strip hebben we romantisch de zon onder zien gaan in de grote zandbak die om Las Vegas heen ligt.

Hierna zijn we wat gaan eten. Zelfde plek als gisteren, niet bijzonder duur maar vooral lekker eten.

Enigszins sipjes schrijf ik dit verhaal wel. Ik had de showplanning gezocht van de Bellagio fonteinen, en zag dat Time to say goodby vandaag om 22.15u zou moeten starten. Een nummer waar ik in 2008 helemaal van ondersteboven was geraakt, en dat wilde ik natuurlijk nog eens meemaken.

Helaas had het Bellagio andere plannen en weken ze af van de planning.

Met bijna 26.000 stappen op de teller vandaag, hebben we ontzettend veel gezien. Veel meer gezien dan dat ik ooit in deze blog kan schrijven.

Het is echt een ervaring die je niet snel vergeet, maar de drukte er omheen en de algehele drukte qua aantal mensen, zorgt er wel voor dat het hele hele hele vermoeide dagen zijn.

Aangezien we vrijwel alle hotels hebben gehad, gaan we morgen wel nog even aan het zwembad liggen. Alleen hotel New York staat morgen nog op de planning en maken we een bezoekje aan de Hooverdam.

Tot morgen.