Dag 12 – Montpeillier

Dag 12 – Montpeillier

Het is helaas alweer dag 12 van de 14, dus het einde van de vakantie is al in zicht.

Ondertussen is Frances zo enthousiast om blogs te schrijven dat als je even niet oplet, ze al aan het typen is. Ze schrijft het dan wel weer leuk, dus dat scheelt.

Terugkomend op die val in het waterpark. Mijn elleboog doet nog steeds zeer en kan geen zware dingen dragen, erg vervelend natuurlijk….

Vandaag hadden we een stranddag op de planning. We hebben op advies van een klasgenoot de bestemming gezet op het strand van Palavas les Flots. We hebben de 2, nog niet eerder aangeraakte, strandstoelen meegenomen uit de auto. Die strandstoelen zijn er sinds het vertrek uit Ridderkerk nog niet uit de auto geweest.

Op het strand kregen we honger, dus ging ik eens op jacht terwijl Frances op de spullen lette. Tijdens mijn jacht had ik 2 pannini’s gevangen. Tijdens mijn jacht liep ik toevallig langs een jetski rental. Natuurlijk kon ik mijzelf weer niet weerhouden om even een kijkje te nemen. In overeenstemming met Frances heb ik dan ook 30 minuten met een jetski geboekt. Nou het golden retriever momentje kwam weer bij me naar boven. Al kwispelend en voorzien van eten ging ik terug naar Frances.

Nou als ik op iets leuks moet wachten dan tikt de tijd erg langzaam. Dus dan maar even zwemmen in de zee. De visjes zwemmen letterlijk om je voeten heen. Het is allemaal niet bijzonder maar wel grappig.

De tijd was aangebroken. Nadat de jetski’s weer waren bijgevuld mochten we op stap. Mijn waanidee was dat je gewoon los werd gelaten en we na 30 minuten moesten terugkeren. Uhm, nee. Je moesten parallel aan de andere varen in een rechte lijn heen en weer. Dus geen sensatie dacht ik.

Eenmaal op zee mocht ik het gas opentrekken. Ik wist niet dat een jetski zo bizar hard ging. Frances zat achterop zichzelf af te vragen of ik dronken was want ik stuurde constant naar links.

Als je door de golven naar rechts hangt dan stuur je uit automatisme naar links. Dus als een dronken captain Jack Sparrow gingen we heen en weer.

Na 10 minuten werd Frances steeds stiller. Ik wilde natuurlijk het randje opzoeken zonder om te gaan. Ik durfde dan ook niet voluit te gaan, want ook ik was bang om met deze snelheden van de jetski te vallen. Flinke golven + hoge snelheid = flinke klappen.

Frances schreeuwde tegen me dat ze het helemaal niks vond, maar omdat ik het leuk vond wilde blijven zitten. Naja we zaten best ver van de kust dus terug was geen optie.

Maargoed, na 30 minuten flink stuiteren en hard gaan over het water, zagen we het we gaan terug gebaar. Ik hoorde luid gejuich achter mij, want Frances was er helemaal klaar mee.

Weer in de haven zei Frances :”IK DOE DIT NOOIT MEER.” Naja het staat nu zwart op wit, dus we zullen zien of ze ooit nog opstapt. Ik vond het immers wel erg leuk.

• 

• 

Na een wandeling terug op het strand zijn we nog even lekker gaan zitten op onze stoeltjes. Om de tijd te vullen hebben we nog een potje Yahtzee gespeeld, die ik NATUURLIJK heb gewonnen.

• 

• 

• 

• 

Bij de auto aangekomen bleek dat mijn dak niet meer werkte. Dit was niet de eerste keer want 2 dagen daarvoor weigerde het dak ook al. Na 1 kilometer rijden was de auto lichtelijk afgekoeld en werkte alles weer zoals naar behoren. Kortom, de auto heeft moeite met hoge temperaturen, wel goed om te weten.

Nu terug in de hotelkamer zijn we ons gaan opfrissen, want we gaan zo nog eten en drinken scoren voor morgen.

Morgen vertrekken we naar onze allerlaatste bestemming -> DIJON

—————

Het is nu 23:30 en ik wilde er nog een stukje bij typen. We hebben bij de de E’ Leclerc boodschappen gedaan. We hebben een paar leuke dingen voor ons nieuwe huis ingeslagen. Omdat het de laatste echte vakantiedag is hebben we een aardbeien taart gekocht. Natuurlijk weer veel te groot voor ons 2.

Met een saaie film hebben we de avond ingezet. Halverwege zijn we aan de taart begonnen waarna de film niet meer aan is gegaan. Na 2 potjes Skibo waarbij we elk 1 keer wonnen, kunnen we met een goed gevoel gaan slapen.

Weltruste en tot morgen!